جراحی سینه یکی از پرطرفدارترین عمل های زیبایی و بازسازی در جهان است. بسته به هدف بیمار، اعم از بزرگ سازی، کوچک سازی، لیفت یا بازسازی سینه پس از بیماری، تکنیک های مختلفی برای ایجاد برش در سینه وجود دارد که هریک تأثیر متفاوتی بر فرم نهایی، جای اسکار و دوران نقاهت دارند. انتخاب نوع برش، گام بسیار مهمی در فرآیند جراحی به شمار می رود و باید با در نظر گرفتن آناتومی بدن بیمار، نوع جراحی و تجربه جراح انتخاب شود. در این مقاله قصد داریم به بررسی دقیق و کامل انواع برش هایی که در تکنیک های مختلف جراحی سینه به کار می روند بپردازیم و مزایا، محدودیت ها و ویژگی های هر کدام را توضیح دهیم.
برش در چین زیر سینه (Inframammary)
یکی از متداول ترین روش های ایجاد برش در جراحی های سینه، برش در چین زیر سینه یا همان “برش اینفرا مامری” است. این برش در محل طبیعی چین زیر سینه ایجاد می شود و دسترسی مستقیم به بافت داخلی سینه، عضلات و فضای قرارگیری پروتز فراهم می کند. بسیاری از جراحان این روش را به دلیل کنترل بالای آن بر فرآیند جراحی، ترجیح می دهند. با توجه به محل قرارگیری این برش، جای زخم در اغلب بیماران به خوبی پنهان می ماند، مگر در مواردی که فرد پوست نازک یا چین زیر سینه ی مشخصی نداشته باشد. این تکنیک معمولاً در بزرگ کردن سینه با پروتز استفاده می شود و به دلیل عدم تداخل با مجاری شیردهی و عصب های نوک سینه، خطر عوارض عصبی را کاهش می دهد.
برش دور هاله سینه (Periareolar)
در تکنیک برش پیرامون هاله سینه، جراح یک برش نیم دایره ای یا کامل در مرز بین پوست معمولی و پوست رنگ پریده ی اطراف نوک سینه (هاله) ایجاد می کند. این روش بیشتر در بیمارانی کاربرد دارد که علاوه بر تغییر اندازه، نیاز به تنظیم شکل یا موقعیت نوک سینه دارند. از آن جا که رنگ پوست در این ناحیه تفاوت دارد، جای زخم معمولاً به خوبی در مرز دو رنگ پنهان می شود. با این حال، از آن جا که برش به نواحی نزدیک به مجاری شیردهی وارد می شود، ممکن است خطراتی مانند کاهش حس یا آسیب به عملکرد شیردهی وجود داشته باشد. این روش بیشتر برای کسانی مناسب است که به دنبال اصلاحات جزئی تا متوسط در فرم سینه خود هستند.
برش از زیر بغل (Transaxillary)
در برخی موارد که بیمار تمایل دارد هیچ جای زخم مشخصی روی سینه باقی نماند، تکنیک برش زیر بغل گزینه مناسبی به نظر می رسد. در این روش، جراح با ایجاد یک برش کوچک در ناحیه زیر بغل و عبور ابزار مخصوص، به فضای پشت سینه دسترسی پیدا می کند تا پروتز را در محل مورد نظر قرار دهد. مزیت اصلی این روش در نبود هرگونه جای زخم روی بافت سینه است، اما باید توجه داشت که انجام موفقیت آمیز آن نیازمند تجهیزات پیشرفته و مهارت بالای جراح است. کنترل کمتر روی جای گذاری پروتز و احتمال افزایش عدم تقارن بین سینه ها از جمله چالش های این روش است. با این حال، در بیمارانی با آناتومی مناسب و ترجیح بر ظاهری کاملاً طبیعی، این تکنیک می تواند راه حلی قابل قبول باشد.
برش لنگری یا تی معکوس (Inverted T / Anchor)
برای بیمارانی که سینه هایی بسیار بزرگ یا افتادگی شدید دارند، روش برش لنگری یا تی معکوس رایج ترین انتخاب است. این روش شامل سه برش مجزا می شود: یکی به دور هاله سینه، دیگری عمودی از پایین هاله تا چین زیر سینه، و در نهایت یک برش افقی در امتداد چین سینه. این ساختار به جراح اجازه می دهد تا حجم زیادی از بافت اضافی را برداشته، شکل سینه را به طور کامل بازسازی کند و سینه را به فرم دلخواه برساند. با وجود نتایج چشمگیر، این تکنیک اسکار بیشتری نسبت به سایر روش ها بر جای می گذارد و مراقبت دقیق پس از عمل برای جلوگیری از برجسته شدن زخم ها ضروری است. افرادی که وزن زیادی کم کرده اند یا افتادگی زیادی دارند، از این تکنیک بیشترین بهره را خواهند برد.
برش عمودی یا لیفت آب نباتی (Vertical / Lollipop)
در تکنیک لیفت آب نباتی، برش ها محدودتر از روش لنگری هستند اما همچنان فرم دهی خوبی به سینه ارائه می دهند. این روش شامل یک برش به دور هاله سینه و یک برش عمودی از پایین آن تا چین زیر سینه است. این ساختار بیشتر برای افرادی مناسب است که افتادگی متوسط دارند و نیازی به حذف گسترده ی بافت ندارند. در این تکنیک، فرم سینه اصلاح شده، سفت تر می شود و جای زخم ها نسبت به روش های گسترده تر کمتر است. با این حال، در مواردی که بافت زیادی نیاز به برداشتن دارد یا بیمار خواهان کوچک سازی چشمگیر است، این تکنیک کافی نخواهد بود. برای بسیاری از بیماران، لیفت آب نباتی گزینه ای بینابینی و ایده آل میان زیبایی و کمترین میزان اسکار است.
روش های بدون برش (غیرجراحی)
با پیشرفت های علم پزشکی، برخی روش های غیرجراحی نیز برای لیفت یا اصلاح ظاهر سینه مطرح شده اند. استفاده از نخ های لیفت، لیزر، دستگاه های اولتراسوند یا RF و حتی تزریق فیلر از جمله راهکارهایی هستند که بدون ایجاد برش روی پوست انجام می شوند. این روش ها بیشتر برای افرادی مناسب هستند که افتادگی خفیف دارند یا تمایل به نتایج موقت دارند. هرچند این روش ها از نظر زیبایی فوری ممکن است ظاهری بهبود یافته ایجاد کنند، اما از نظر عمق تغییرات ساختاری و دوام نتایج، نمی توانند جایگزین جراحی کلاسیک شوند. همچنین میزان اثربخشی این تکنیک ها بسته به شرایط بدن و پاسخ فیزیولوژیک هر فرد متفاوت است.
انتخاب نوع برش
نکته مهمی که در انتخاب نوع برش جراحی باید در نظر گرفت، مشارکت فعال بیمار در تصمیم گیری و مشاوره دقیق با جراح است. هیچ تکنیکی برای تمام افراد مناسب نیست و عوامل متعددی باید بررسی شوند: آناتومی بدن، نوع و هدف جراحی، سطح انتظارات، احتمال بارداری یا شیردهی در آینده، سابقه زخم پذیری پوست و حتی سبک زندگی فرد. جراح، پس از معاینه فیزیکی دقیق و شنیدن نگرانی ها و ترجیحات بیمار، مناسب ترین تکنیک را توصیه خواهد کرد.
مراقبت های لازم بعد از هر نوع برش
پس از انجام هر نوع برش، مراقبت از زخم ها نقش تعیین کننده ای در ظاهر نهایی و کاهش احتمال ایجاد اسکار دارد. رعایت بهداشت مناسب، استفاده از داروهای تجویز شده، پرهیز از فشار و کشش در ناحیه سینه، خودداری از بلند کردن اشیاء سنگین، استفاده از سوتین های فشاری مخصوص و دوری از نور مستقیم آفتاب از جمله مواردی هستند که باید با دقت اجرا شوند. همچنین مراجعه منظم به پزشک جهت بررسی روند ترمیم و استفاده از کرم های ترمیمی یا درمان های لیزری در صورت نیاز، به بهبود جای زخم کمک شایانی خواهد کرد.
کلام آخر در مورد انواع برش در جراحی سینه
شناخت انواع برش های جراحی سینه به بیماران این امکان را می دهد که با آگاهی کامل در مسیر تصمیم گیری قدم بگذارند. تفاوت در تکنیک ها نه تنها در ظاهر ظاهری سینه بلکه در احساس راحتی، اعتماد به نفس و کیفیت زندگی پس از عمل نیز اثرگذار است. هر تکنیکی ویژگی ها، مزایا و چالش های خاص خود را دارد و انتخاب نهایی باید بر اساس یک گفت و گوی صادقانه میان بیمار و پزشک انجام گیرد. با درک دقیق از گزینه ها و اعتماد به یک جراح متخصص، می توان تجربه ای ایمن، رضایت بخش و زیباشناسانه از جراحی سینه داشت.
